1977'den bu yana gündemden düşmeyen efsaneyi nihayete erdiren "Star Wars Bölüm III: Sith'in İntikamı", Anakin Skywalker'ın gücün karanlık tarafıyla yaşadığı imtihan üzerine yoğunlaşıyor. Herkes onun neyi seçeceğini biliyor, ama nasıl seçeceğini ölesiye merak ediyor!

GEORGE Lucas'ı adeta 'acıların çocuğu' haline getiren, ömrünü yiyen ama bir yandan da onu dünyanın en zengin sinemacıları arasına sokan "Star Wars" efsanesi, 1977'den bu yana büyüyen fanatik kitlesiyle beyazperdenin en büyük 'fenomen'i kimliğiyle ölümsüzlüğünü sürdürüyor. 1977, 1980 ve 1983'teki ilk üç filmin (ya da son üç film) ardından uzun bir süre bekleyen Lucas, bildiğiniz gibi 1997 ve 1999'da gösterime soktuğu iki 'ön film'le hayranları bir 'tamamlama' telaşına sokmuştu. Daha zor koşullarda çekilmesine karşın yenilere göre daha çok sevilen 'ilk üçleme'nin önüne konuşlanan bu iki film, teknolojinin nimetleriyle birlikte seyir zevki yüksek ama 'içerik destek'i yetersiz görünen yapımlardı. Buna karşın fanatiklerin çoğu tarafından bağra basılan filmlerin üçüncüsü, yani efsaneyi tamamlayacak halka "Star Wars: Episode III-Revenge of the Sith" (Star Wars Bölüm III: Sith'in İntikamı), dünyayla aynı anda bizde de gösterime girdi ve salonları hayran yığınlarıyla doldurmayı başardı. Bu noktada şunu belirtmek gerek; George Lucas, bu son filmde ne yaparsa yapsın salonları doldurmayı başaracaktı, çünkü serinin ilk (ya da dördüncü) filmine bir şekilde bağlanacaktı öykü (ya da efsane). Böylesi tarihi bir 'buluşma'yı kim kaçırmak ister ki!

Bunca laf salatasından sonra sadede gelelim ve artık geçelim efsaneyi tamamlayan filme ve onun nelere kadir olduğuna... "Star Wars Bölüm III: Sith'in İntikamı", ikinci bölümde 'karanlık taraf'a yönelme eğilimleri gösteren Anakin Skywalker'ın, bilinen ama nasıl olacağı ancak tahmin edilebilen Darth Vader'a dönüşümü üzerine yoğunlaşıyor. Bu dönüşümün sebebini Anakin'in Padmé'ye olan 'saf aşkı'na bağlayan Lucas, böylece öykünün bunca ölüm, kıyım, savaş, mücadele dolu yapısının 'özgürlük' adına değil, aşk adına inşa edildiğini işaret ediyor. Bu tercih konusunda onu eleştirmek haddimize düşmez, hatta böyle bir tercih yaptığı için Lucas'ı ayakta alkışlamak gerek. Zira dünyaları birbirine düşüren, evreni karanlığa hapseden bir mücadelenin müsebbibi olmak, yakışsa yakışsa aşka yakışırdı, tıpkı ilkel çağlardan günümüze gelene kadar olduğu gibi. Tabii buna 'iktidar hırsı' da eklenebilir, ancak bu sebebin 'tali' kaldığı da aşikardır çoğu zaman...

Filmin bugüne göndermeler yaptığı da iddia edilebilir, özellikle Bush ve onun sonsuz iktidar hırsı üzerinde yoğunlaşabilir bu iddialar. Ama "Star Wars"un gündelik rahatsızlıklardan (ve rahatsızlardan) soyutlanmış, 'ünik', kavramlar üstü bir fenomen olduğu açıktır. Bu noktada George Lucas'ın ne düşündüğü, neyi neden çektiği, hangi sahneyi neyi düşünerek tasarladığı bile anlamsızlaşır. Çünkü benzerine "Yüzüklerin Efendisi"nde dahi rastlanamayacak bir 'sahiplenme' duygusuyla vücut bulur "Star Wars" efsanesi. Son derece organiktir, ele avuca sığmaz, bir forma sokmak kimsenin haddine değildir ve dediğimiz gibi sağa, sola, yukarı, aşağı çekiştirmelerin hiçbir yararı, giderek hiçbir anlamı olmaz.

Aslında bu filme dair fazla söze gerek yok, hele ki eleştiri yapmaya kalkmak, çözümlemelere girmek gibi 'klişeler'le eğleşmek, beyhude çabadan öte bir şey değil. O yüzden sözü kısa kesip lafı efsaneye bırakalım ve "Star Wars" fanatiklerini şimdiden uyaralım; kalp rahatsızlığınız varsa "Sith'in İntikamı"nı izlemeyin. Zira yüreğinizin ağzınıza geleceği, heyecandan ölüp biteceğiniz 'kilit' sahneler var filmde. Bu türden bir rahatsızlığınız yoksa, alacağınız keyfin sınırlara dayanacağını da belirtelim; en azından beş sahnede (hangileri olduğunu söylemeyelim) ayağa kalkıp alkışlamak ya da çığlıklar atmak isteyeceksiniz. Bence hiç sınırlamayın kendinizi, basın çığlığı, dışavurun tüm heyecanınızı. Ben yapamadım, siz yapın!!! GÜÇ SİZİNLE OLSUN!!!





Keşke benimde bir ışın kılıcım olsa.